Star

Mehmet Altan

Korkunç Allah’ım...

‘Çocuklar korkunç Allah’ım,

Elleri, yüzleri, saçları.

Uyurlar bütün gece

Yok sana ihtiyaçları.

***

Çocuklar korkunç Allah’ım,

Bebek yaparlar haçları.

Aşina değiller hatıramıza

Severken aynı ağaçları.’

Dün, İstanbul’da tuhaf bir hal vardı. Neşeli değil...

Çok sıkıntılı değil...

Sıcak değil...

Soğuk değil...

***

Denizden ziyade tekne direklerinin göründüğü limanda...

İstanbul trafiğini aşmaya çabalayan konuğumu beklemekteyim...

Marinaları oldum bittim severim...

Her an gitmeye hazır bir özgürlük anlayışı mı?

Tekne mimarisinin zarafeti mi?

Beni etkileyen nedir...

Tam da bilemem...

***

Oyalanmak için yeniden elime aldığım gazete sayfalarında bir haber başlığını önce telaşlanarak yanlış okudum.

Sakinleştiğimde doğrusunu gördüm:

‘Fazıl Hüsnü’ye ödül’...

Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay...

‘Dünya Fikri Mülkiyet Günü’ dolayısıyla...

Şair Fazıl Hüsnü Dağlarca’ya ‘Kültür ve Sanat Hizmet Ödülü’ vermişti.

***

Dağlarca’nın, Marmara Üniversitesi Eğitim ve Uygulama Hastanesi’nde tedavi gördüğünü de haberden öğrendim...

Yatağında...

Sanki ‘yaşı’ yokmuş gibi yatıyordu...

26 Ağustos 1914 İstanbul doğumlu...

Süvari yarbayı Hasan Hüsnü Bey’in oğlu...

İlköğrenimini Konya, Kayseri, Adana ve Kozan’da...

Orta öğrenimini Tarsus ve Adana ortaokulundan sonra girdiği Kuleli Askeri Lisesi’nde tamamlayan öğrenci o odada yoktu...

1935’te piyade subayı göreviyle Doğu ve Orta Anadolu’nun, Trakya’nın pek çok yerini dolaşan...

Ordudaki hizmeti on beş yılı doldurunca, önyüzbaşı rütbesiyle askerlikten 1950’de ayrılan subay da...

***

Doğrusu...

Çalışma Bakanlığı’ndaki iş müfettişliğini de...

Buradan ayrıldıktan sonra İstanbul Aksaray’da açtığı, çocukluğumdan anımsadığım Kitap kitapevini de göremedim...

Fotoğrafta, başındaki beresiyle zamanın despotluğunu aşmış gibi gözüken bir Dağlarca vardı...

Üzerinde kendi adı yazılmış ödüle sevindiği söyleniyordu:

‘Üfleme bana anneciğim korkuyorum,

Dua edip edip geceleri.

Hastayım ama ne kadar güzel

Gidiyor yüzer gibi, vücudumun bir yeri.

Niçin böyle örtmüşler üstümü

Çok muntazam ki bana hüzün verir.

Ağarırken uzak rüzgárlar içinde

Oyuncaklar gibi şehir.’

***

İsmini ilk duyurmaya başlayan şiiri:

‘Yavaşlayan Ömür’ müydü?

On dokuz yaşındayken İstanbul Dergisi’nde mi yayınlamıştı?

Bakan Günay, kendisini ‘yaşayan en büyük Türk Şairi’ olarak niteliyordu...

***

‘Gözlerim örtük fakat yüzümle görüyorum

Ağlıyorsun, nur gibi.

Beraber duyuyoruz yavaş ve tehna

Duvardaki resimlerle nasibi.

Anneciğim, büyüyorum ben şimdi,

Büyüyor göllerde kamış.

Fakat değnekten atım nerde

Kardeşim su versin ona susamış.’

***

Şiir’siz ve kahkahasız bir Türkiye’de...

Haftaya Fazıl Hüsnü ile başlayalım istedim...

Tekrarladığımız her mısra...

Ona şifa verecektir...

Eminim.

Bu yazı 1,050 defa okundu.

Yorumlar

+ Yorum Ekle

kapat

Değerli okuyucumuz,
Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
· Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
· Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
· Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
· Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
· Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
· Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.